O muzyce:
Rory Gallagher -debiut 1971r.Od tej płyty zaczęła się moja znajomość z solowym dorobkiem artysty.Dla mnie najpiękniejsza płyta Rorego.Blues i piękno może nie wszstkim pasują te słowa, ja przy nich zostane. Po zamknięciu rozdziału pt. Taste .Rory uraczył nas tą pł. Trudno uwierzyć że debiut pokazał nam jako muzyka w pełni dojrzałego,świetnego kompozytpra.Pierwszy utwór jaki dane mi było usłyszeć z tego albumu to for the last time,przepiekna ballada słuchana o 2 w nocy zostawia niezapomniane wrażenia, po takim utworze jak można było nie zainteresować się takim wykonawcą.,Mamy tu jeszcze just the smile,i fall apart utwory ukazujace Gallagher jako doskonałego gitarzyste(choć Bono stwierdził że to jeden z 10 najwybitniejszych gitarz.jakich mu było dane usłyszeć)Na can’t belve it’s true mamy jego grę na saksie i ta solówka gitar. landromat 1 ut. na pł. poraża nas swoją energią , a w kolejce czeka jeszcze hands up. Dlaczego podniecam się tak ,,mało znanym muzykiem’’ano,jak wieść gminna niesie Rory w głębokim poważaniu miał konwenanse,nie interesowały go trendy ,mody,nie szukał poklasku u innych mimo że jego kariera załamała się po połowie lat 70 nie zboczył z bluesowego szlaku,. Pewnie za to cenie go najbardziej.

O dźwięku:
Dzwięk – wpierw trzeba kupić remastera RCA wydanego w 1999r(no chyba że się ma vinyla),i cóz można raczyć się muzyką.Pokój zamieni się w studio ,a w nim czterech muzyków do tego atmosfera i klimat nagrań to potrai oczarować.Mało płyt z 71r. tak brzmi.Jeżdżąc po kraju widziałem w niektórych M1 tą płyte poniżej 30 zł.